Woensdag 14 februari vierde wij samen het romantisch leven met het Literair Diner!
Met als thema: Vriendschap en liefde.
Georganiseerd door ons eigen Josiane en Louise, genoten wij van een Bretoons menu – met gelegenheid om ons favoriete woorden over de liefde voor te dragen.
En zoals wij allemaal weten.. wat kan Josiane koken!
En trouwens wat kan Louise een mooi uitnodiging maken!
Het was erg gezellig met elkaar, en er waren genoeg leden die durfde op te staan en over de liefde of vriendschap te vertellen, of zelfs te zingen!
Georganiseerd door ons eigen Eva en Marjolein op 10 februari was deze quiz met aansluitend dansfeestje heel leuk en goed bevolkt!
Maar liefst 5 teams (20 CW’ers) hadden zich opgegeven voor de quiz! Waaronder Valentinas, Venus & Mars, Groepje, Dame Etna, en Pauline’s gang.
Er waren vragen over uiteenlopende onderwerpen inclusief musiek, film, en uiteraard romantiek.
Uiteindelijk heeft team Valentinas op het nippertje gewonnen van Venus en Mars, onder sterk protest mbt infiltreren van de Valentinas door de Kaiser… het was uiteraard maar een spelletje (behalve als je verloor :-).
Er waren ook prijzen voor best gekleede man…Karel!
En uiteraard best geklede vrouw.. Pauline!
Daarna… bijpraten en dansen!
Dank aan Marjolein en Eva voor het organiseren – en de barkeepers!
Een blog over mijn eerste ervaringen als bewoner van CW7, over mijn wens om bij te dragen aan de toekomst van de leefgemeenschap en hoe we dit samen zouden kunnen aanpakken.
Het kriebelt… Het is eind 2021. Ik woon samen met Suzanne in Gouderak, een klein dorpje vlakbij Gouda. De Coronatijd is bijna achter de rug. De laatste maatregelen zijn vrijwel allemaal afgeschaft. Eindelijk. We sluiten een periode af, die ons een belangrijke les heeft geleerd over hoe we willen wonen. Het wonen in Gouderak – lekker ‘buiten’ aan de rand van het dorp, onderaan de dijk, met uitzicht over de weilanden – lijkt helemaal ideaal. Maar…we realiseren ons dat we het actieve contact met anderen in onze buurt missen. Een praatje maken, spullen delen, verhalen vertellen, spontaan een bakkie doen of lekker samen eten. Dat is er allemaal niet. We besluiten op dat moment om te gaan leven op de manier die we willen: veel meer samen met anderen. De zoektocht die daarop volgt, leidt ons naar Centraal Wonen Zevenkamp. De eerste kennismaking, tijdens de rondleiding in februari 2022, doet meteen de vonk overspringen. In april 2023 verhuizen we, veel sneller dan verwacht, naar het August Vermeijlenpad 36. Vol goede zin en verwachtingen.
Genieten bij CW7… Het is winter 2024. De ‘wittebroodsweken’ bij CW7 zijn voorbij. Mijn eerste indrukken zijn aangevuld met tweede en derde indrukken. Ik laaf mij aan de nabijheid van fijne mensen, de gezelligheid in de eetgroep, de mooie verhalen ‘van vroeger’ met stokoude grappen, de (soms best markante) bewoners van zeer divers pluimage, de saamhorigheid onder elkaar en de daadkracht om iets leuks te organiseren. Het ‘samen leven’ krijgt echt vorm. Ik geniet ervan, zelfs meer dan ik zelf had verwacht. Alles koek en ei dus?
Dromen over de toekomst… Bijna. Ik praat ook met mensen, die vertellen over de afnemende betrokkenheid van bewoners bij het leven in en organiseren van CW7. Over vergrijzing en over eenzaamheid en afzondering bij bepaalde bewoners. Over de tendens dat nieuwe mensen vooral belangstelling hebben voor een goedkoop huurhuis. En minder zien in actieve deelname aan een leefgemeenschap. Dit raakt me en zet me aan het denken. Over de vraag of die verhalen kloppen. En als ze kloppen, hoe onze gemeenschap zich dan verder ontwikkelt. Ik denk ook na over de manier waarop ik, samen met anderen, kan bijdragen om CW7 vorm te geven, zoals wij dat willen.
Als ik mijmer over de toekomst en een beetje droom over de plek waar ik dan woon, dan zie ik een levendige CW7-woongemeenschap. Bewoners kennen elkaar. Helpen elkaar. Eten, feesten, koken, kletsen, klussen, debatteren, organiseren samen. Dragen bij en zorgen voor het geheel. Iedereen doet mee, binnen zijn of haar mogelijkheden. Botsingen lossen we op door ons in de ander te verdiepen. Onze onderlinge verschillen zorgen dat we elkaar versterken. Iedereen heeft wel een groepje waar het fijn mee is. Niemand is eenzaam. Iedereen is gezien. Kandidaatleden zijn hier veel en graag geziene gasten, die popelen om te mogen ‘prikken’. Dat is mijn droom. Zo heb jij waarschijnlijk ook een eigen droom. Net zoals jouw buur en de buur daarnaast. Ik wil aan de slag met deze dromen. Met jullie samen. Maar hoe? Daar heb ik wel een idee bij……
Wat kunnen we samen doen? In het najaar van 2023 heb ik een opleiding gedaan met de moeilijke naam Participatief Actie Onderzoek. Ik heb daar geleerd hoe groepen mensen effectief zelf vorm geven aan hun toekomst, tot acties komen en resultaten boeken. Er zijn prachtige voorbeelden hoe dit elders heeft gewerkt. Ik vertel je er graag meer over! Al die mooie voorbeelden inspireerden me, om aan de slag te gaan in mijn eigen omgeving. Als laatste stap van de opleiding mag ik zelf nog een stage doen, waarin ik een project begeleid. Het lijkt me een geweldig leuk idee om de stage samen met jullie, bij CW7, uit te voeren. Met iedereen die mee wil doen, gaan we bespreken en verbeelden hoe wij willen dat CW7 eruitziet – in de meest brede zin van het woord. We bedenken zelf acties om dat vervolgens te realiseren. Het is dus samen aan de slag en de handen uit de mouwen!
De stage start medio februari en duurt ongeveer twaalf weken. In de komende weken bereid ik de stage verder voor. Bij de start gaat het vooral om het ophalen van zoveel mogelijk van jullie ervaringen en wensen. Je zult via de CW7-mail een oproep ontvangen om mee te doen, bijvoorbeeld aan een interview. Het staat iedereen vrij om wel of niet deel te nemen. Ik heb dit voornemen met het bestuur van CW7 besproken, zij zijn dus van de stage op de hoogte.
Als je nu al meer wilt weten, mail me op bart@bartbudding.nl
Bellen of appen kan ook op 06 51 36 76 42. Of kom langs voor een bakkie!!
Deze grauwe zondagochtend kon het innerlijke kacheltje worden opgestookt met koffie, thee, cake en een babbeltje. Daarna met stofzuigers de gang op, want oh wat is het fijn als die weer zijn gedaan!
Er werden ook nieuwe plannen voor het Mieke Telkamplein besproken. Iedereen stemde voor sfeer en gezelligheid. Een Valentijnsthema? En wat te doen met de grijze, bekladde muren? Josiane was in ieder geval op dreef met de zelfgemaakte stellages van gesprokkelde takken. Meegenomen op de fiets welteverstaan.
Ook Cor had een takkenproject. Een tak met vetbollen om vogeltjes bij te voeren en voor het uitzicht natuurlijk. Veel leuker dan tv!
Onderhoudscommissielid zijn is een serieuze aangelegenheid ;).
Met als afsluiter een heerlijke soep en fantastisch brood met smeersels. Er werd nog lang gezellig gekletst!
11 februari staat de koffie weer klaar voor een nieuwe onderhoudsdag.
Georganiseerd door onze eigen CW7 Duurzaamheid Groep en begeleiden door Bart en Suzanne.. een inspiratie workshop met 15 enthusiaste (kandidaat) leden.. die hun impact op klimaat willen begrijpen en verminderen!
Bart Budding en Suzanne Dalman zijn kandidaat-lid bij CW7 en allebei klimaatcoach bij de Stichting Klimaatgesprekken (zie www.klimaatgesprekken.nl).
Zij hebben ervaring in het begeleiden van groepen bij het maken van klimaatvriendelijke keuzes.
De workshop gaf ons door middel van een leuk spel inzicht in CO2-uitstoot van diverse acties en levensstijlen. Het gaf ons verder meer inzicht in de keuzes die wij dagelijks bewust of onbewust maakt en het effect daarvan.
Zo kwamen alle deelnemers achter waarom het zo lastig is om je gedrag te veranderen en kregen ze praktische tips waar ze direct mee aan de slag kunnen.
En natuurlijk moest er een winnende team zijn van het spelletje! 🙂
Mariette neemt de prijs in ontvangst! (Die trouwens gedeeld werd met alle deelnemers 🙂 )
Reacties op de workshop waren erg positief. Veel deelnemers toonden interesse in een vervolg reeks van 6 betaalde sessies (weer bij CW7) die meer de diepte in gaan op de keuzes die wij kunnen maken.
De duurzaamheid groep komt hier op terug met een datum en kosten (mogelijk met subsidie).
Zondag 26 juni werd de hamer meer dan 225 keer geslagen op het hoogste bod. En dat alles voor het goede (of het beste) doel: het achtste lustrum van CW7 dat eind augustus van dit jaar plaatsvindt. De opbrengst? Maar liefst 500 euro! Daar kan veel meer dan een lekker gebakje of een kleurrijk Tibetaanse vlaggenslinger van worden aangeschaft.
Kees-Jan schitterde als humoristische, vliegensvlugge veilingmeester. Zo wist hij prima te benoemen wat allemaal in een blender past, van fruit en gehakt tot pluizige huisgenootjes. De administratie werd nauwkeurig bijgehouden door Marleen en Eva. Showmeisteres Tileia wist haarfijn de naalden in de hooiberg te vinden en tentoon te stellen aan het soms wel en soms niet zo gretige publiek.
Om de gemoederen niet te hoog laten oplopen stond Marja al die tijd paraat om een verkoelend drankje in te schenken. En de lekkerbekken konden hun vette bek halen tijdens de pauze. Onze viswijfies Carola en Joyce, hadden een heus haringbuffet verzorgd. Smullen!!
Dit was een mooi voorproefje. Laat het Lustrum maar komen!
Op 5 september jl. konden er door heel Nederland meer dan 100 groene oases ontdekt worden door middel van optredens, activiteiten, workshops, marktjes en terrassen. Ook Centraal Wonen Zevenkamp opende de deuren voor een middag Struinen in de Tuinen. Menigeen heeft zich laten meevoeren door mysterieuze klanken, snoep voor het oog en de groene weelderigheid in de hofjes.
En oh, wat waren we gezegend met het zonnetje dat zich na weken verschuilen achter de wolken weer liet zien. Samen met Carola was het prima vertoeven in het Westerhof. Met ons goed (aan)gevulde kunstmarktje naast het CW Café hadden we zicht op alle struinders. Bekende en onbekende nieuwsgierige gezichten kwamen gluren en een praatje maken. Zo nu en dan liep er een groep voorbij die meededen aan de wildplukwandeling of aan de CW-rondleiding. Reuze gezellig!
Ook ik was nieuwsgierig naar wat er nog meer te zien was, dus deed ik in goed gezelschap een rondje. In het Noorderlicht stond Marianne met haar curiosamarktje – ik heb nog steeds spijt van die glazen schaal die ik tóch niet had gekocht – en een paar mooie werken van haarzelf. Na wat te hebben rondgeneusd werden we buiten onthaalt door het vijftal vijfjarige meiden in prinsessenjurken. Het paste goed in het decor van de dag, alsof ze een eigen act hadden. In het Oosterhof werden we betoverd door de tonen van het klankschalenconcert. Voorzichtig gluurden we bij de Stilteruimte naar binnen. Een aantal levensaanbidders lag totaal ontspannen in de Savasana houding. Later hoorde ik dat het een hele bijzondere ervaring was geweest.
Gedurende de dag werd het steeds warmer. Gelukkig kon er in het CW Café een verkoelend drankje worden gehaald of dook Mariëtte weer op met de bolderkar. De stoeltjes in het Middenhof waren ondertussen gevuld met publiek voor het concert van Pandarosa. Een prima afsluiter van een prachtige nazomerse zondag. Hopelijk kunnen we deze editie van Struinen in de Tuinen volgend jaar nog eens dunnetjes overdoen.
